Adakah anda tahu, kesan pembuli sebenarnya boleh menjadi lebih berbahaya daripada keganasan pada kanak-kanak?

Orang yang dibuli pada masa kanak-kanak dilaporkan lebih cenderung mempunyai masalah mental pada tahun-tahun dewasa mereka berbanding orang yang telah dianiaya oleh orang dewasa, termasuk oleh ibu bapa mereka..

Tetapi tajuk ini adalah mengelirukan kerana angka itu hanya mencerminkan hasil penyelidikan di Amerika Syarikat. Berbanding dengan hasil kajian di UK, yang termasuk lebih daripada tiga kali bilangan anak, hasilnya hampir tidak begitu penting kerana ini.

Terdapat beberapa perkara yang menjadi masalah dalam reka bentuk kajian ini. Pembolehubah penyelidikan hanya bergantung kepada laporan daripada pengalaman peribadi anak-anak dan ibu bapa, yang mungkin membuat keputusan kurang dipercayai. Ibu bapa boleh memandang rendah terhadap penganiayaan mereka terhadap anak-anak mereka.

Namun, kesimpulan penyelidik bahawa sekolah, institusi kesihatan, dan institusi lain harus bekerjasama dalam menangani buli, adalah cadangan yang harus dipertimbangkan.

Sekiranya anda mengesyaki anak anda telah menjadi mangsa buli di sekolah, adalah penting untuk anda berunding dengan sekolah. Anda boleh mempersoalkan dasar anti-pembulian mereka, yang mana setiap sekolah harus mempunyai. Dasar anti-buli akan membantu anda mengkaji bagaimana sekolah merancang untuk mencegah dan mengatasi buli.

Di mana kajian ini datang?

Kajian ini dijalankan oleh beberapa penyelidik dari University of Warwick dan dengan kerjasama Pusat Perubatan Duke, di United Kingdom.

Kajian ini secara meluas diliputi oleh media. Bagaimanapun, keputusan yang mengatakan bahawa kanak-kanak yang membuli berisiko lima kali lebih cenderung mengalami kegelisahan (gangguan kecemasan) berbanding kanak-kanak yang menjadi mangsa oleh orang dewasa dianggap mengelirukan.

Hasil ini juga digunakan dalam pelbagai artikel berita dan siaran media, tetapi angka ini hanya menunjukkan populasi di Amerika Syarikat. Hasil penyelidikan dari UK, yang melibatkan lebih dari tiga kali jumlah anak-anak, hampir tidak begitu penting seperti ini.

Apakah kajian ini??

Ini adalah kajian kumpulan yang melihat kesan jangka panjang kesihatan mental akibat buli semasa sekolah dan dibandingkan dengan kesan penderaan kanak-kanak yang dilakukan oleh orang dewasa.

Penyelidik melaporkan bahawa kes-kes penderaan kanak-kanak, seperti pengabaian, keganasan fizikal dan seksual, adalah masalah yang membimbangkan orang ramai pada umumnya. Ini telah ditunjukkan untuk meningkatkan risiko gangguan mental, penyalahgunaan dadah, dan percubaan bunuh diri.

Buli, secara lisan dan secara fizikal, dilakukan oleh rakan-rakan lain juga merupakan masalah global. Dilaporkan 1: 3 kanak-kanak di 38 negara menjadi mangsa buli. Ini juga boleh memberi kesan buruk yang sama pada masa dewasa.

Para penyelidik bertujuan untuk mengetahui sama ada gangguan mental adalah hasil daripada kombinasi buli dan keganasan pada kanak-kanak, atau sama ada buli mempunyai kesan lain pada kanak-kanak.

Di dalamnya kajian ini dijalankan?

Kajian ini didasarkan pada dua kumpulan subjek penyelidikan utama secara berterusan. Satu kumpulan melibatkan 4,026 kanak-kanak di UK dan satu lagi kumpulan yang melibatkan 1,420 kanak-kanak di Amerika Syarikat.

Penyelidikan di UK bertujuan untuk melihat kesihatan dan perkembangan kanak-kanak semasa zaman kanak-kanak dan sebagainya. Peserta adalah beberapa wanita hamil yang akan mempunyai anak dalam tempoh kelahiran dari April 1991 hingga Disember 1992.

Pada trimester pertama, beberapa ibu bapa hanya akan diberikan soal selidik untuk mengisi sendiri dan peringkat perkembangan kanak-kanak.

Ibu memberikan maklumat mengenai penganiayaan yang berlaku antara umur 8 minggu hingga 8.6 tahun, bersama dengan laporan dari anak-anak mereka mengenai pembuli yang mereka alami pada usia 8, 10, dan 13. Kata kunci "penganiayaan" dibuat berdasarkan keganasan fizikal, emosi dan seksual.

Kanak-kanak ini kemudiannya diminta untuk menghadiri klinik pemeriksaan tahunan, yang termasuk temubual bersemuka dan beberapa ujian fizikal, bermula pada usia 7 tahun dan seterusnya.

Penyelidikan di AS berdasarkan sampel yang diperoleh daripada tiga kumpulan kanak-kanak berumur 9, 11 dan 13 tahun yang direkrut pada tahun 1993. Ibu bapa dan kanak-kanak ini terus ditemubual dan ditanyai mengenai penyalahgunaan dan pembulian yang dialami oleh kanak-kanak..

Rawatan kejam termasuk keganasan disiplin fizikal, seksual atau sadis dari ibu bapa. Kanak-kanak ini diperiksa untuk masalah tingkah laku dan gangguan mental sehingga mereka mencapai usia dewasa.

Penyelidik mengawal keputusan berdasarkan faktor-faktor yang dijangka meningkatkan risiko penyalahgunaan dan buli kanak-kanak, termasuk seks kanak-kanak, masalah keluarga, dan kesihatan mental ibu. Dalam kajian kumpulan British, peserta diperhatikan kemungkinan faktor-faktor ini semasa kehamilan ibu. Manakala dalam kajian di Amerika Syarikat, peserta (anak dan ibu bapa) diperhatikan melalui wawancara tahunan.

Kemudian, apakah hasilnya?

Dalam kajian kumpulan AS, kanak-kanak yang membuli berada pada risiko lima kali mengalami penderitaan akibat kecemasan daripada kanak-kanak yang dianiaya.

Kajian kumpulan British menyatakan bahawa kanak-kanak yang menjadi mangsa pembuli lebih cenderung mengalami kemurungan dan membahayakan diri daripada mereka yang mengalami keganasan rumah tangga.

Kajian AS menunjukkan bahawa kumpulan kanak-kanak yang menjadi mangsa keganasan dewasa tetapi yang tidak buli adalah empat kali lebih mudah terdedah kepada kemurungan pada masa dewasa berbanding dengan sekumpulan kanak-kanak yang tidak disalahgunakan atau dibuli.

Di dalam kumpulan kajian di UK, kanak-kanak yang menjadi mangsa keganasan dewasa tetapi tidak dibuli tidak menunjukkan peningkatan risiko gangguan mental daripada kanak-kanak yang tidak disalahgunakan atau dibuli.

Hasil dari kedua-dua kumpulan kajian membuktikan bahawa kanak-kanak yang masa kanak-kanak menjadi mangsa keganasan ibu bapa dan juga disasarkan oleh buli di sekolah mereka menunjukkan peningkatan risiko mengalami gangguan mental, gangguan kecemasan dan kemurungan berbanding dengan mereka yang tidak dibuli atau dianiaya. Dalam kanak-kanak Inggeris, khususnya, terdapat risiko menyakiti diri sendiri.

Selain itu, kedua-dua kumpulan kajian membuktikan bahawa kanak-kanak yang menjadi mangsa buli tetapi tidak menjadi mangsa keganasan rumah tangga lebih rentan terhadap gangguan mental daripada kanak-kanak yang menjadi mangsa penderaan tetapi bukan sasaran membuli.

Apakah maksud hasil kajian ini??

Para penyelidik mengatakan, mangsa-mangsa penglibatan rakan sebaya secara amnya mempunyai kesan jangka panjang yang lebih buruk ke atas kesihatan mental mereka sebagai orang dewasa berbanding kanak-kanak yang menjadi mangsa keganasan rumah tangga (keganasan rumah tangga).

Penemuan ini mempunyai peranan penting untuk bermain dalam reka bentuk kesihatan awam dan pembangunan perkhidmatan untuk menangani buli, menurut para penyelidik.

Dua set hasil yang terdapat dalam dua kumpulan yang berbeza membuat keputusan kajian ini agak mengelirukan. Sebagai contoh, siaran media yang diterbitkan menyoroti peningkatan 4.9% dalam kesan gangguan kecemasan hanya pada kanak-kanak yang dibuli, berbanding kanak-kanak yang menjadi mangsa keganasan rumah tangga. Namun, angka ini hanya diperoleh daripada kajian kumpulan AS.

Kajian ini hanya bergantung kepada laporan peribadi kanak-kanak dan ibu bapa mengenai kes-kes penyalahgunaan dan buli, yang boleh diragui oleh ketepatannya. Orang dewasa khususnya cenderung enggan melaporkan kes-kes penyalahgunaan yang dilakukan oleh mereka sendiri atau oleh rakan-rakan mereka, walaupun para penyelidik cuba merancang penyelidikan dengan cara sedemikian untuk menghalangnya daripada berlaku. Di samping itu, para penyelidik juga dapat menunjukkan bahawa kajian ini tidak membuat perbezaan antara penyalahgunaan dewasa dan pendatang ibu bapa yang keras.

Di UK kajian, tidak semua kanak-kanak menyelesaikan pemeriksaan mental pada usia 18 tahun. Mereka yang mempunyai masalah keluarga dalaman secara amnya dikecualikan dari sekolah, yang membuat keputusan kajian kurang dipercayai. Terdapat juga kemungkinan pemilihan untuk peserta yang bersetuju untuk mengambil bahagian dalam kajian ini.

Para penyelidik juga tidak berjaya termasuk faktor-faktor siber membuli ke dalam pembolehubah penyelidikan, walaupun mereka mengatakan bahawa beberapa kajian terdahulu menunjukkan bentuk tumpang tindih antara "buli" tradisional dan pembuli siber.

Dalam kedua-dua kajian, kira-kira 40% kanak-kanak yang menjadi mangsa penderaan juga menjadi mangsa buli. Ditunjukkan oleh para penyelidik, sangat mungkin bagi kanak-kanak yang mengalami penyalahgunaan menjadi lebih rentan terhadap buli, atau kedua jenis penyalahgunaan mempunyai faktor risiko yang sama antara satu sama lain.