Tips untuk Meningkatkan Kanak-kanak dengan Penyakit Ginjal Kronik

Bagaimana ibu bapa boleh membuat keputusan perubatan yang sukar untuk kanak-kanak yang mempunyai penyakit buah pinggang kronik?

Ibu bapa tidak perlu membuat keputusan mengenai rawatan perubatan sahaja. Sebuah pasukan profesional penjagaan kesihatan berada di sana untuk membantu membuat keputusan ini, berdasarkan maklumat terkini. Pilihan tidak selalu mudah, dan tiada siapa yang boleh meramalkan masa depan. Ibu bapa sentiasa tertanya-tanya jika mereka melakukan perkara yang betul. Adalah penting untuk diingat bahawa tidak ada jawapan yang betul atau salah. Ibu bapa mesti membuat keputusan terbaik bersama ahli pasukan penjagaan kesihatan. Bercakap mengenai isu ini dengan ibu bapa lain yang mempunyai anak dengan keadaan yang sama akan sangat membantu.

Bagaimana ibu bapa kanak-kanak yang mempunyai penyakit buah pinggang menjalankan disiplin?

Semua ibu bapa bimbang tentang cara terbaik untuk membesarkan anak mereka. Apabila kanak-kanak mempunyai penyakit kronik, masalah ini menjadi lebih sukar. Memberi keinginan setiap kanak-kanak, atau tidak mengharapkan anak-anak mempunyai tanggungjawab di rumah, sering membuat masalah jangka pendek dan jangka panjang. Kanak-kanak memerlukan disiplin, walaupun mereka mungkin berhujah dan marah. Ibu bapa yang mengikuti semua hasrat anak-anak mereka boleh membuat anak membesar menjadi pendakwa, dimanjakan dan tidak disiplin. Disiplin kanak-kanak yang mengalami kegagalan buah pinggang bukanlah tugas mudah untuk ibu bapa. Walaupun ibu bapa berasa bimbang dan ingin melindungi anak-anak mereka, mereka mesti mempertimbangkan perkembangan kanak-kanak itu. Kanak-kanak dalam keluarga anda akan melihat dan terjejas oleh rawatan yang diberikan kepada kanak-kanak dengan kegagalan buah pinggang.

Bercakap dengan ibu bapa lain yang berada dalam keadaan yang sama akan membantu. Mendapat terlibat dalam kumpulan induk yang boleh membantu mengurangkan kebimbangan dan kebimbangan. Salah satu perkara yang paling penting untuk diingat adalah bahawa tiada jawapan yang betul atau salah. Ibu bapa mesti ingat bahawa mereka melakukan yang terbaik.

Bagaimana ibu bapa harus berbincang dengan anak-anak mereka mengenai kematian rakan rapat di unit dialisis?

Kebanyakan orang secara semula jadi tidak selesa apabila dalam keadaan ini. Bercakap dengan pekerja sosial dan jururawat dalam unit untuk melihat bagaimana mereka mengendalikan ini dengan anak-anak lain. Ibu bapa tidak boleh menafikan ini kerana takut membuat anak mereka lebih takut atau sedih. Walaupun kanak-kanak mungkin tidak menyebut kematian, mereka tidak lupa; kanak-kanak boleh menunggu anda memulakan perbincangan. Secara amnya, kanak-kanak boleh meluahkan perasaan mereka jika diberi peluang. Ini memerlukan masa yang mencukupi, kerana hanya satu perbualan yang tidak mencukupi. Ibu bapa mesti menyedari perasaan mereka sendiri tentang kehilangan ini.

Sesiapa yang terlibat dengan anak yang meninggal dunia akan berasa marah dan perlu bercakap. Komunikasi mesti terus terbuka dengan anak anda dan kakitangan. Anda dan anak anda mungkin perlu berbincang dengan pekerja sosial jika kesedihan atau ketakutan anak anda menjadi terlalu sukar untuk anda mengendalikan diri anda. Jika anda bimbang tentang perkembangan perkembangan anak anda, tanyakan kepada doktor anda dengan pasti.

Bagaimana ibu bapa perlu menjelaskan penyakit buah pinggang?

Ibu bapa dengan penyakit buah pinggang boleh menjejaskan kehidupan mereka dan anak-anak mereka. Secara terbuka membincangkan penyakit dan rawatan dengan kanak-kanak, pada tahap yang mereka dapat faham, dapat membantu menghalang mereka daripada mengembangkan rasa takut dan salah faham. Kanak-kanak mungkin mempunyai pemikiran yang "dahsyat" mengenai perkara yang mereka telah lakukan atau berkata dan menyalahkan diri mereka untuk penyakit ibu bapa mereka, yang boleh menyebabkan masalah di masa depan.

Sering kali, kanak-kanak mungkin mula bertindak berbeza selepas ibu bapa didiagnosis dengan kegagalan buah pinggang. Kadang-kadang, mereka mula bertindak seperti "orang dewasa kecil" atau "malaikat sempurna." Pada masa-masa lain, mereka mula menjadi nakal dan menghadapi masalah di sekolah. Inilah cara anak menangani penyakit ibu bapa dan kebimbangan mereka mengenai penyakit ini. Ibu bapa yang tidak dapat bercakap dengan anak-anak mereka harus berbincang dengan pekerja sosial di unit dialisis atau klinik pemindahan. Pekerja sosial mungkin dapat membantu kedua ibu bapa dan anak-anak belajar bagaimana bercakap secara terbuka tentang ubat-ubatan dan ketakutan yang berkaitan dengan penyakit ini. Pekerja sosial boleh merujuk keluarga kepada ahli terapi keluarga atau terapi anak.

Bolehkah tanggungjawab membantu ibu bapa yang mempunyai penyakit ginjal kronik berbahaya bagi remaja atau remaja?

Walaupun kanak-kanak atau remaja mungkin bersedia membantu ibu bapa yang belajar menyesuaikan diri dengan kehidupan penyakit kronik (dan kadang-kadang disertai dengan kecacatan), ini boleh menyebabkan masalah dalam jangka panjang. Kanak-kanak mungkin mula merasa bertanggungjawab terhadap ibu bapa, yang membawa kepada pembalikan peranan antara ibu bapa dan anak-anak. Apabila ibu bapa mempunyai masalah, kanak-kanak itu merasa bersalah.

Dalam pertumbuhannya, kanak-kanak mesti belajar untuk memisahkan diri daripada ibu bapa. Ini adalah tugas yang sukar dalam situasi di mana ibu bapa mempunyai penyakit kronik kerana kanak-kanak mungkin merasa dia mengabaikan tugas membantu ibu bapa. Dalam sesetengah kes, kanak-kanak boleh memberontak terhadap penyakit sepenuhnya, menyebabkan masalah keluarga yang teruk. Ibu bapa mesti mendapatkan bantuan daripada rakan atau institusi komuniti. Agensi kesihatan awam dan institusi kebajikan sosial dan agensi kesihatan tempatan boleh membantu memberi bantuan mengenai penjagaan diri dan kerja rumah. Ini membolehkan kanak-kanak berkembang dengan normal dengan ibu bapa yang masih memainkan peranan sebagai ibu bapa.

Apakah cara terbaik untuk membantu ibu bapa tua yang mempunyai penyakit buah pinggang kronik?

Pengalaman mempunyai ibu bapa yang tua dengan penyakit kronik boleh menjadi sukar. Seseorang yang terbiasa dengan kebebasan mungkin merasa sukar untuk menerima penurunan dalam kesihatannya. Walau bagaimanapun, sesetengah orang mungkin berupaya menjadi bebas ketika dialisis, dan anak-anak dewasa mereka boleh menawarkan bantuan sebelum diperlukan. Dalam banyak keluarga, pertukaran peranan berlaku kerana semakin tua, ibu bapa akan menjadi lemah dan lebih bergantung. Merawat mereka dengan hormat sementara, pada masa yang sama, mengambil tanggungjawab untuk penjagaan mereka, memerlukan keseimbangan, kesabaran, kepekaan dan keterbukaan.

Selalunya seorang kanak-kanak dewasa menjadi jururawat utama untuk ibu bapa. Ini boleh menjadi beban jika adik-beradik lain bukan sumber sokongan dan memberi bantuan dalam aspek penjagaan yang lain.

Bercakap tentang apa yang berlaku kepada semua ahli keluarga boleh membantu. Seorang pekerja sosial boleh membantu memudahkan pertemuan keluarga jika ahli keluarga mengalami kesukaran bercakap bersama. Keadaan yang ideal adalah untuk mendapat sokongan seluruh keluarga, bukan hanya satu orang sahaja. Perancangan bersama untuk keperluan harian seperti memasak, membersihkan, mengangkut dan membayar bil boleh membantu memastikan kesepaduan keluarga.

Kanak-kanak dewasa boleh membantu dengan pergi ke mesyuarat di klinik dialisis, belajar tentang penyakit buah pinggang dan rawatannya dan membolehkan ibu bapa bercakap dengan bebas mengenai kebimbangan mereka. Mereka juga boleh membantu ibu bapa menangani perkara-perkara yang mengelirukan seperti rejimen perubatan. Mereka juga harus menggalakkan ibu bapa meneruskan kegiatan seperti biasa, seperti menghadiri pertemuan gereja, melakukan hobi mereka, melancong dan melawat keluarga dan kawan-kawan.

Apa yang perlu dilakukan oleh keluarga jika pesakit tidak mengambil ubat dan panduan diet?

Keluarga sering salah faham cinta dengan menjaga pesakit. Walaupun dengan niat baik, mereka boleh menjaga pesakit dan menjadikannya bergantung dengan mengambil terlalu banyak tanggungjawab untuk tingkah laku pesakit. Secara amnya, pesakit merasa lebih dihargai apabila mereka mengawal kelakuan mereka sendiri. Cadangan berikut boleh membantu mengelakkan masalah ini:

• Keluarga dan kakitangan perlu sedar bahawa pesakit mempunyai penyakit dan mengawal makanan, cecair dan ubat-ubatan. Tiada siapa yang boleh mengambil kawalan ini.
• Dalam kebanyakan kes, pesakit akan mula mematuhi jika keluarga dengan jelas menyatakan kebimbangan dan had tanggungjawab mereka.
• Sebagai pengasuh yang baik dianggap sebagai bentuk cinta. Walau bagaimanapun, berhujah dengan pesakit mengenai diet, masalah cecair dan ubat-ubatan serta keinginan untuk mengawal; rasa bertanggungjawab dan "lebih baik daripada" pesakit, hanya akan membuat pesakit marah dan bahkan kurang koperasi.
• Ahli keluarga perlu memastikan bahawa mereka tidak membuat keadaan pesakit lebih sukar di samping memastikan rawatan dan tidak menawarkan makanan atau cecair yang tidak ditulis dalam diet.