Pelbagai Perasaan Disebabkan oleh Diabetes pada Kanak-kanak

Apabila kanak-kanak pertama didiagnosis menderita diabetes, ibu bapa mungkin menghabiskan banyak masa memikirkan kesan fizikal penyakit ini. Tetapi masalah emosi biasanya juga datang selepas diagnosis diabetes, dan ini boleh menjejaskan cara kanak-kanak mengatasi aspek fizikal.

Oleh itu, penting bagi ibu bapa untuk mengenali perasaan yang dialami oleh anak-anak yang mengalami diabetes, dan mempelajari strategi untuk membantu mereka.

Perasaan anak anda

Kanak-kanak sering mengalami emosi ini ketika berurusan dengan diabetes:

Pengasingan. Diabetes boleh membuat kanak-kanak berasa berbeza daripada rakan dan ahli keluarga. Kanak-kanak yang tidak mengenali orang lain yang menghidap diabetes mungkin merasa terpencil atau bersendirian.
Penafian. Kerana kanak-kanak ingin bergaul atau menjadi seperti anak-anak lain, mereka kadang-kadang berpura-pura bahawa mereka tidak mempunyai diabetes. Masalah yang berbahaya adalah jika mereka mengelakkan ujian gula darah dan dadah.
Kemurungan. Perasaan depresi, kesedihan, dan keputusasaan adalah perkara biasa di kalangan kanak-kanak dengan diabetes. Seorang kanak-kanak boleh menangis banyak, berasa letih, mengalami perubahan dalam tabiat makan atau tidur, atau merasa tertekan.
Bersalah. Sesetengah kanak-kanak mungkin merasakan diabetes adalah kesalahan mereka, atau mereka merasakan masalah kepada ibu bapa, adik-beradik, dan guru kerana diabetes mereka.
Kemarahan, kekecewaan, dan kebencian. Anak anda mungkin marah dengan anda kerana anda terus meminta mereka melakukan ujian dan rawatan. Ramai kanak-kanak yang tidak suka diabetes menganggu aktiviti harian mereka.
Ketakutan dan kebimbangan. Masalah mengawal gula darah, jarum, dan masalah kesihatan jangka panjang yang berpotensi boleh menakutkan untuk kanak-kanak. Dan dalam beberapa kes, ketakutan boleh menjadi akibat daripada maklumat salah mengenai diabetes.
Malu. Kanak-kanak yang menghidap diabetes mungkin malu kerana perhatian tambahan yang mereka dapat, seperti ketika mereka sedang menguji gula darah dan menyuntik insulin di sekolah, di rumah kawan, dan di hadapan anak-anak lain.
Ketergantungan. Apabila kanak-kanak tahu bahawa mereka mempunyai kencing manis, mereka mungkin mula dimanjakan dan terlalu bergantung kepada ibu bapa.

Perasaan awak

Ibu bapa sering mengalami proses kesedihan apabila mereka mengetahui bahawa anak mereka mempunyai penyakit seperti kencing manis. Sangat sukar untuk mendamaikan fakta bahawa kanak-kanak mempunyai keadaan kronik yang perlu dihadapi untuk sepanjang hidup mereka. Rasa sedih adalah normal.

Ramai ibu bapa juga merasa bersalah mengenai diabetes yang anak-anak mereka menderita dan tertanya-tanya jika mereka boleh menghalangnya, entah bagaimana. Sesetengah orang ibu bapa juga mungkin merasa mengambil inisiatif untuk menjaga kanak-kanak yang menghidap kencing manis, seperti ubat-ubatan dan membantu anak-anak mereka mengikuti rancangan makan.

Apa yang boleh anda lakukan untuk mengatasi perasaan anda sendiri? Pertama, jangan teragak-agak untuk mendapatkan jawapan kepada soalan-soalan anda dari jururawat profesional yang menjaga anak anda. Beri diri anda pendidikan tentang diabetes dan cara terbaik untuk menguruskannya untuk membantu menenangkan minda anda. Di samping itu, tanya pakar pediatrik anda untuk mendapatkan maklumat dan petua untuk mengatasi masalah emosi anak anda.

Adalah penting untuk memenuhi keperluan anda semasa anda memenuhi keperluan anak anda. Apabila anda tidak boleh, tanya orang lain seperti saudara dan kawan-kawan untuk berkongsi tanggungjawab menjaga anak anda. Ingat bahawa anda tidak boleh melakukan segala-galanya sendiri.

Rasa keluarga anda

Apabila kanak-kanak menghidap kencing manis, ia memberi kesan kepada seluruh keluarga. Abangnya mungkin membenci perhatian tambahan yang diberikan kepada kanak-kanak yang menghidap kencing manis, jadi saudaranya juga merasa dikorbankan (seperti 'dipaksa' untuk makan makanan yang sihat pada waktu makan, atau rancangan percutian dibatasi oleh keperluan diabetes anda). Sebaliknya, kadang-kadang mereka juga menjadi sasaran kemarahan dan dengki daripada adik-beradik mereka yang menderita diabetes kerana mereka tidak perlu berhadapan dengan penyakit ini..

Ahli keluarga seperti datuk nenek, ibu saudara, dan paman mungkin juga bimbang tentang kesihatan anak anda. Cuba bercakap secara terbuka mengenai semua perasaan ini dengan keluarga anda. Mengadakan mesyuarat keluarga mungkin cara untuk mendapatkan berita dari diagnosis anak anda dan biarkan mereka tahu tentang kebimbangan dan kebimbangan anda.

Anda mungkin lebih mudah bercakap dengan seorang penasihat, ahli pediatrik anda, atau orang lain dalam pasukan jururawat kesihatan diabetes mengenai masalah emosi. Juga pertimbangkan untuk mencari kumpulan sokongan, buku, dan laman web tentang bagaimana menangani kencing manis. Apabila masa berlalu, seluruh keluarga akan terbiasa untuk menangani keadaan ini.